استاد دانشگاه
مقدمه : 1 ـ مي دانيم كه اقرار در اثبات ادعاي دعاوي حقوقي بر خلاف دعاوي كيفري ، نسبت به ساير ادله اثبات دعوي ، از اهميت ممتازي برخوردار است و در همه سيستمهاي حقوقي ، با تفاوتهايي در شرايط و احكام ، از حيث توان اثباتي در دعوي حقوقي ، نقش تعيين كننده اي دارد . اين ويژگي سبب شده است كه اصولاً در موارد تعارض با سار ادله ، اقرار بر آنها ترجيح داده شود .
2 ـ با بررسي موارد بكار رفتن اين واژه حقوقي ، دو معناي اصطلاحي ، براي اقرار مي توان شناخت كه با معناي لغوي يعني ، اثبات و قرار دادن ، تناسب دارد . اقرار در معناي اعم اصطلاحي عبارت است از اخبار از يك واقعه ، خواه به سود يا زيان اقرار كننده در برابر ديگري باشد يا به سود يا زيان شخصي در برابر شخص ديگر . اقرار در حديث مشهور نبوي ‹‹ اقرار العقلاء علي انفسهم جايز ›› در همين معناي اعم بكار رفته است ، زيرا بر اساس مفاد اين حديث نوعي اقرار كه به زيان مقر باشد ، معتبر تلقي شده است . همچنين هنگامي كه به يك اعلام مركب از دو جزء متضمن زيان و سود مقر ، (اقرار مركب ) اطلاق مي شود ، اقرار در معناي اعم بكار رفته است ، كه شامل ادعا هم مي شود .
برچسبها: اقرار غير مجرد, مقاله ای از دکتر مهدی شهیدی
ادامه مطلب
